Մի տղա կար ում անունը Արսեն էր և նա սիրում էր ճամփորդել: Գարնանային արձակուրդներին նա դուրս էր եկել ընկերների հետ, մի այգի յնտեղ, ոչմեկ չկար, բայց նրանք ուրախացան որովհետև աղմուկ չի լինի, բայց հետո Արսենը զգացել էր որ նրա մեջքը մի բան ձեռ էր տալիս նա մտածում էր որ ուղակի ընկերներից մեկներ և նոր տեսել էր որ բոլորը նրա դիմաց էին հետո նրանք որոշեցին միքիչ քայլել և մեկը նրանցիծ որի անունը Ռոբերտ էր տեսավ մի մարդ որը ուղակի կանգնած նայում էր նրա վրա հետո Ռոբերտը տեսավ որ այդ մարդը չունի աչքեր և սկսեց գոռալ
— ԱՐԱ ԵՍ ՄԱՐԴԸ ԿԱՐԾԵՍ ՄԵՌԱԾ Է
Հետո նրանք սկսեցին վազել և տեսան փոքր շունիկին և այդ փոքրիկ շունը նրա ատամներով պոկեց նրանցից մեկի ձեռը բայց արյուն չկար և նա ում կծել էին ցավը չէր զգացել և հետո եկավ մի ծերունի և ասեց որ նրանք դառնում են հոգիներ և որ նրանք մեռածների այգում են և շատ վաղուց այդ օրը մի 20 տարի առաջ այգին վառվեց և ամեն մեկը եթե մինչև առավոտը չի դուրս գալու կդառնա հոգի հետո նրանք վազելով դուրս էին վազում այգիից հետո սկսվեց անձրևը եկավ ձյունը և ծաղկեցին ծառերը այդ այգում բոլոր եղանակները խառնված էին և մի ձև նրանք դուրս եկան այգիից և նրա ձեռքը ում կծելեր շունը հետ եկավ հետո նրանք չէին գալիս ամեն մի տեղ որտեղ ոչմեկ չկար
Ռոբերտ Հակոբյան 